Wat kan een osteopaat en chiropractor betekenen voor uw hond of kat?

Osteopathie en chiropractie behandelen dysfunctie; het niet goed functioneren van een lichaam(sdeel). Dit kan het gevolg zijn van een probleem van het betreffende lichaamsdeel zelf, maar kan ook een gevolg zijn van een functioneringsprobleem elders in het lichaam. Daarom behandelt een osteopaat/ chiropractor altijd het hele lichaam, wat een belangrijk verschil is met bijvoorbeeld de dierenarts. Soms gaat de betreffende dysfunctie gepaard met (meestal door de dierenarts vastgestelde) pathologie, zoals artrose, maar dat hoeft lang niet altijd. Een bestaande pathologie is natuurlijk wel uitermate belangrijk om te weten, omdat dat veelal tot gevolg heeft dat de dysfunctie, na de aanvankelijk benodigde behandelingen, niet zal wegblijven, maar dat daarvoor een "onderhoudsbehandeling" van 1 maal per 3 weken-2 maanden nodig zal zijn.

De symptomen van dysfunctie die de osteopaat en chiropractor zullen vaststellen zijn: pijn, afwijkende spierspanning (of -ontwikkeling) en stijfheid. Zoals gezegd wordt het gehele lichaam daarop gecontroleerd; hoofd, hals, rug, bekken en ledematen.

Een eigenaar ziet als signalen van dysfunctie vaak kreupelheid ( van voor- en/ of achterpoten), halspijnlijkheid, terugdeinzen bij aanhalen (en soms daarbij ook gillen), chagrijnig gedrag, minder vrolijk gedrag, minder graag lopen, niet meer in de auto springen, andere houding bij eten, drinken, plassen of poepen, meer hijgen, opgebogen rug, meer slijtage van nagels, slepen met 1 of beide achterpoten, slapte in de achterhand, telgang of anderszins afwijkende gang en/ of stijfheid.

Mogelijke oorzaken van dysfunctie zijn bijvoorbeeld

1. Een trauma, zoals een wilde sprong, raar neerkomen, een botsing met een stok of een andere hond, als een raket vertrekken, een noodstop maken, acuut draaien of besprongen worden door een andere hond. Maar ook: een harde ruk aan de halsband; maakt niet uit wie er rukt; de eigenaar of de hond. Een chiropractor manipuleert zo nodig halswervels. De kracht en richting is daarbij gecontroleerd. Een ruk aan de riem is dat niet en de daarbij uitgeoefende krachten zijn ongelofelijk veel groter dan een chiropractor ooit zou gebruiken.
2. Overbelasting, zoals te lang , te vaak of te wild spelen, zwemmen of lopen op zware ondergrond (strand). De hond respecteert daarbij de eigen grenzen niet; de adrenalinespiegel is zo hoog dat pijn en vermoeidheid niet gevoeld worden. Pas later voelt de hond het eventuele nadelig effect, maar associeert dat dan niet met de oorzaak; preventie ligt niet in de aard van de hond, daarvoor is de hond afhankelijk van de eigenaar. Een uitermate onderschatte vorm van overbelasting is overigens "ergens af of uit springen". Ergens op springen of in de auto springen is een goed voor te bereiden prestatie voor de hond. Voorafgaand aan de sprong worden de benodigde spieren aangespannen en daarmee de te belasten gewrichten gestabiliseerd. De landingsplek ligt hoger, dus bij de landing is er nauwelijks sprake van impact. Als de achterhand niet goed genoeg in conditie is om de benodigde spierspanning te leveren zullen de meeste honden van de sprong afzien en treedt er dus geen trauma of overbelasting op. Een afsprong is totaal anders. Dit ziet er altijd makkelijk uit voor de hond, want omlaag springen kost geen spierarbeid; de zwaartekracht doet het werk. Bij de landing krijgen de gewichten tussen de halswervels en in de voorpoten een enorme optater. Die zijn daar niet op voorbereid, want geen hond zal de benodigde spieren aanspannen om die gewrichten op voorhand te stabiliseren. Door veelvuldige herhaling van dit trauma en deze overbelasting ontwikkelen veel honden dysfunctie van de halswervels en/of instabiele schouders.
3. Aangeboren of verkregen afwijkingen, zoals LSI (lumbosacrale instabiliteit oftewel: teveel beweging tussen de laatste lendenwervel en het heiligbeen), HD (heupdysplasie), ED (elleboogdysplasie) spondylose, artrose, beschadigde ligamenten (VKL) in de knie en natuurlijk alle mogelijke beschadigingen aan gewichtskapsels, ligamenten, spieren, pezen en botten door trauma.

Een osteopaat en chiropractor hebben dezelfde doelstellingen (het doorbreken van de vicieuze cirkels pijn- spierspasmen- stijfheid), maar gedeeltelijk andere methoden: Een osteopaat behandelt spanning in weefsels en laat het weefsel weer een normale spanning aannemen. Een chiropractor herstelt de normale bewegelijkheid van alle gewrichten in wervelkolom, bekken en ledematen. Afhankelijk van de opleiding is er meer of minder overlap tussen beiden. Daarom pas ik beiden toe. Daarnaast behandel ik lokale pijnbronnen met therapeutische laser (vermindert pijn, ontsteking en zwelling en bevordert cel genezing) en soms breng ik nog kinesiotape aan. Soms heb je met 1 methode al het gewenst resultaat, soms moet je meerdere ingangen gebruiken om uit de vicieuze cirkel te komen.

Afspraken en tarieven
De behandelingen vinden plaats in mijn praktijkruimte.

Kijk hier voor contact  

Kijk hier voor tarieven

Kijk hier voor het maken van een afspraak