Hals problemen; oorzaken en gevolgen

Bij veel honden die ik aangeboden krijg voor behandeling vind ik beperkingen, spanning en/ of pijn in de hals. Vooral rond de lage halswervels, die voor een niet-chiropractor lastig te voelen zijn, aangezien ze zich tussen de schouders bevinden. Onmiskenbaar is de halswervelkolom het kwetsbaarste deel van de wervelkolom, omdat deze wervels geen extra stabiliteit door de aanwezigheid van ribben, borstbeen, bekken of dwarsuitsteeksels (zoals aan de lendenwervels) krijgen. Dat de hals het moeilijkst te stabiliseren is weten we al doordat we als mens gemakkelijk een whiplash in de hals oplopen bij impact; ook als die impact niet rechtstreeks de hals betreft.

De zenuwvoorziening van de voorpoten treedt uit tussen de 5^e halswervel (er zijn er 7) en de 2^e borstwervel (daarvan zijn er 13). Indien zich in die regio beperkingen voordoen, gepaard gaand met pijn, spierspasme en/ of zwelling, kan de zenuwvoorziening van één of beide voorpoten gecomprimeerd raken. Dat resulteert in een suboptimale aansturing van de spieren die de voorpoten laten bewegen maar die tevens de gewrichten moeten stabiliseren. Deze suboptimale spierfunctie kan resulteren in spierverlies, vaak rondom één of beide schouders en uiteindelijk in een instabiele schouder, instabiele bicepspees of bicepspees blessure.

Als de beperkingen in de halsregio uitgebreider of ernstiger zijn, bijvoorbeeld door een nekhernia of trauma, kan ook het ruggenmerg gecomprimeerd worden, vaak gepaard gaand met (veel) pijn en uitvalsverschijnselen van de achterhand.

Symptomen van halsproblemen kunnen der halve zijn:

De kop niet meer durven optillen of laten zakken
De hals niet meer durven buigen
Pijnuitingen zoals kermen, gillen, bijten
Veranderd gedrag: terugtrekken/ afzonderen, afweren, kort lontje, minder actief, minder vrolijk, minder speels
Kreupel lopen aan één of beide voorpoten.
Uitvalsverschijnselen, acuut of sluipend (spierverlies) krachtsverlies, van de voorpoten en/ of de achterpoten
Slechte coördinatie van de achterhand

In sommige gevallen is op röntgenfoto's van de hals te zien er verkalking heeft plaatsgevonden in een tussenwervelschijf of dat de tussenwervelruimte tussen 2 of meerdere wervels afwijkt of dat er sprak is van veranderingen, zoals artrose, van de facetgewrichten van de halswervels. Een CT scan met contrast of een MRI zal uitsluitsel kunnen geven of er sprake is van beklemming van het ruggenmerg en/ of uittredende zenuwen.

Oorzaken zijn vooral:

Een ruk aan de halsband; maakt niet uit wie er rukt; de eigenaar of de hond. Een chiropractor manipuleert zo nodig halswervels. De kracht en richting is daarbij gecontroleerd. Een ruk aan de riem is dat niet en de daarbij uitgeoefende krachten zijn ongelofelijk veel groter dan een chiropractor ooit zou gebruiken. Een ruk aan een halsband resulteert in een whiplash, waarvan de hond, zeker bij herhaling, de nodige problemen zal krijgen. Zeker als het gaat om jonge honden waarbij de ruk gebruikt wordt voor het opvoeden. (slipketting training van pups). Vooral jonge honden missen de coördinatie en spierkracht om zich tegen impact te stabiliseren. Van stabilisatie vooraf zal trouwens nooit sprake zijn als de impact onverwacht komt, zoals bij een ruk door de eigenaar.
Een uitermate onderschatte vorm van overbelasting is "ergens af of uit springen". Ergens op springen of in de auto springen is een goed voor te bereiden prestatie voor de hond. Voorafgaand aan de sprong worden de benodigde spieren aangespannen en daarmee de te belasten gewrichten gestabiliseerd. De landingsplek ligt hoger, dus bij de landing is er nauwelijks sprake van impact. Als de achterhand niet goed genoeg in conditie is om de benodigde spierspanning te leveren zullen de meeste honden van de sprong afzien en treedt er dus geen trauma of overbelasting op. Een afsprong is totaal anders. Dit ziet er altijd makkelijk uit voor de hond, want omlaag springen kost geen spierarbeid; de zwaartekracht doet het werk. Bij de landing krijgen de gewichten tussen de halswervels en in de voorpoten een enorme optater. Die zijn daar niet op voorbereid, want geen hond zal de benodigde spieren aanspannen om die gewrichten vooraf te stabiliseren. Bovendien vindt er geen warming up en schokdemping m.b.v. een dik kussen o.i.d. plaats; geen atleet zou het in z’n hoofd halen om onder die condities ergens af te springen. Door veelvuldige herhaling van dit trauma en deze overbelasting ontwikkelen veel honden disfunctie van de halswervels en/of instabiele schouders.

De behandeling:

Vooral natuurlijk preventie van de oorzakelijke factoren.

Om halsproblemen te voorkomen of bij eenmaal geconstateerde halsproblemen kan de hals van de hond het beste ontzien worden door een Y-tuig te gebruiken in plaats van een halsband. Dat tuig moet natuurlijk precies passen. Het Perfect Fit Borsttuig is het best passende borsttuig dat ik ken. Het moet op de hond aangemeten worden om de best passende oplossing te bieden. Daarvoor kan men op afspraak bij mij terecht. Voor de kosten: zie de tab “tarieven”. Voor het maken van een afspraak kunt u een mail sturen naar This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
Voorkom afspringen (uit de auto, van de bank etc.) zoveel mogelijk vanwege de impact op de lage halswervels, de voorste borstwervels en de schouders en voorpoten. Ook spelen of rennen en lopen over zware en wisselende ondergrond, zoals strand en duin veroorzaken gemakkelijk een terugval.

En verder: Als osteopaat en chiropractor zal ik vast kunnen stellen dat er sprake is van stijfheid, spierspasmen en/ of pijn in de hals. Mijn behandeling bestaat uit het doorbreken van de vicieuze cirkel (pijn-spierspasmen-stijfheid), door op elk van die factoren in te grijpen. Pijn bestrijd ik met high power laser. Spierspasmen bestrijd ik met osteopathie en stijfheid bestrijd ik met chiropractie. Pathologische veranderingen (zoals artrose of een nekhernia) kunnen uiteraard niet ongedaan worden gemaakt, maar door deze aanpak blijken de meest honden langdurig symptoomvrij te kunnen functioneren.